آموزش نسبتهای مالی 2

آموزش نسبتهای مالی  2

 

نسبتهای نقدینگی:

معروف ترین نسبتهای نقدینگی، "نسبت جاری" و "نسبت آنی" هستند که در جلسات قبلی توضیح کامل در ارتباط با آنها داده شد.

 

اما نسبتهای دیگری نیز به عنوان نسبتهای نقدینگی شناخته شده اند که شاید به معروفیت و یا محبوبیت دو نسبت یاد شده نباشند، لکن برای تحلیل بهتر اطلاعات می توانند مفید باشند.

 

اكنون به برخی از این نسبتهای نقدینگی (کمتر متداول) اشاره می کنیم:

     نسبت دارایی جاری

     نسبت فرجه تدافعی

     نسبت گردش نقدی

 

در ادامه به فرمول و توضیح مختصر این سه نسبت می پردازیم.

نسبت دارایی جاری:

یکی دیگر از نسبتهای نقدینگی، نسبت دارایی جاری است.

 

فرمول محاسبه:

نسبت دارایی جاری = دارایی جاری بر کل داراییها

تحلیل و کاربرد این نسبت:

درصد تشکیل داراییهای جاری نسبت به کل داراییها را نشان داده و در نتیجه توان و سرعت عکس العمل مالی سریع مجموعه را در شرایط موجود نشان می دهد.

گرچه ممکن است دارایی کل  یک مجموعه ارزش زیادی داشته باشد، اما نسبت قدرت و سرعت نقد شوندگی آن در کمتر از یکسال، موضوعی است که این نسبت به دنبال آن است.

هرچه این نسبت بزرگتر باشد، نشان از بالا بودن سرعت تبدیل سازمان به اشکال دیگر و یا سرعت عکس العمل آن نسبت به تغییرات بازار است و کوچک بودن این نسبت، نشان از سست بودن مجموعه برای تغییرات شکلی و ماهیتی است که منابع مالی سریع نیاز دارند.

در مقابل و در شرایط تورمی، بالا بودن این نسبت نشانه خوبی برای آینده میان دراز مدت مجموعه نخواهد بود. چراکه اقلامی که سریعتر به نقد شوندگی نزدیک هستند، از سوار شدن بر موج تورم محروم ترند.

 

نسبت فرجه تدافعی:

نسبت فرجه تدافعی نیز یکی دیگر از نسبتهای نقدینگی است.

 

فرمول محاسبه:

نسبت فرجه تدافعی = (موجودی نقدی + سرمایه گذاریهای کوتاه مدت + حسابهای دریافتنی) بر برآورد هزینه های نقدی روزانه عملیات

هزینه نقدی = هزینه ها منهای هزینه استهلاک

 

کاربرد این نسبت:

این نسبت نشان دهنده این است که موجودی نقد به اضافه آنچه که در کوتاه مدت وصول می شود، تکافوی چند روز هزینه واحد تجاری را می کند.

 

نسبت گردش نقدی:

آخرین نسبت نقدینگی مورد بحش در این دوره، نسبت گردش نقدی است.

 

فرمول محاسبه:

نسبت گردش نقدی = گردش نقدی حاصل از عملیات بر بدهیهای جاری

گردش نقدی = دریافتهای نقدی منهای پرداختهای نقدی

 

تحلیل و کاربرد این نسبت:

به منظور پویا کردن نسبت جاری است.

در محاسبه این نسبت، بجای دارایی جاری از گردش نقدی حاصل از عملیات (تفاوت دریافتها و پرداختهای نقدی ) استفاده گردیده است.

در صورتی که حاصل این نسبت از 0.4 بیشتر باشد، نشان دهنده این است که وضع واحد تجاری از لحاظ قدرت پرداخت بدهیهای کوتاه مدت مطلوب است.